Ποια μοίρα σ’ έφερε κοντά μου
κι άλλαξαν όλα ξαφνικά
κι η κουρασμένη η καρδιά μου
άρχισε πάλι να γελά
Εγώ που έλεγα ποτέ μου
δεν θ’ αγαπήσω άλλη φορά
τι έχω πάθει τώρα θεέ μου
και αυτό που νιώθω δεν περνά
Τώρα τέλος τα λάθη
κι ό,τι έχω πάθει
δεν το μετράω
τώρα τέλος τα λάθη
έχω πια μάθει
πως ν’ αγαπάω
Ποια μοίρα σ’ έφερε κοντά μου
κι άνοιξ’ η πόρτα της καρδιάς
κι η δακρυσμένη η ματιά μου
πήρε το χρώμα της χαράς
Κι όλα τριγύρω μου γελάνε
κι τους γελώ κι εγώ μαζί
Αχ βρε ζωή σαν αγαπάμε
γίνεσαι όμορφη πολύ
Τώρα τέλος τα λάθη
κι ό,τι έχω πάθει
δεν το μετράω
τώρα τέλος τα λάθη
έχω πια μάθει
πως ν’ αγαπάω
|
Pia mira s’ éfere kontá mu
ki állaksan óla ksafniká
ki i kurasméni i kardiá mu
árchise páli na gelá
Egó pu élega poté mu
den th’ agapíso álli forá
ti écho páthi tóra theé mu
ke aftó pu niótho den perná
Tóra télos ta láthi
ki ó,ti écho páthi
den to metráo
tóra télos ta láthi
écho pia máthi
pos n’ agapáo
Pia mira s’ éfere kontá mu
ki ániks’ i pórta tis kardiás
ki i dakrisméni i matiá mu
píre to chróma tis charás
Ki óla trigiro mu geláne
ki tus geló ki egó mazí
Ach vre zoí san agapáme
ginese ómorfi polí
Tóra télos ta láthi
ki ó,ti écho páthi
den to metráo
tóra télos ta láthi
écho pia máthi
pos n’ agapáo
|