Μες στους καπνούς και τα τσιγάρα
αποσκευές πάνω στη σχάρα
αφήνω πίσω ό,τι με πειράζει
χιλιόμετρα, κενό και τέρμα γκάζι.
Κι αυτός ο κόμπος που πνίγει το λαιμό μου
θα σε χρεώνει πάντα στο λογαριασμό μου
για να θυμάμαι πόσα πήγανε χαμένα
μέσα στα λάθη από σένα.
Κρίμα να λες πως μ’ αγάπησες πολύ,
πέφτεις σε λάθη και σε σφάλματα, τρελή.
Κρίμα για μένα που σ’ αγάπησα πολύ,
παίρνω το δρόμο που δεν έχει επιστροφή.
Κρίμα να λες πως μ’ αγάπησες πολύ.
Θα φύγω μέσα στο σκοτάδι
με μια φυγή χωρίς σημάδι
χωρίς ν’ αφήσω πίσω μου αιτία
που θα ‘βγαζε στην ίδια απελπισία.
Κι αυτός ο δρόμος που παίρνω θα με βγάλει
στο πουθενά και στο μηδέν που φτάνουν κι άλλοι,
αυτοί που ζούνε τη ζωή τους δίχως μέτρα
γιατί η καρδιά τους είναι πέτρα.
|
Mes stus kapnus ke ta tsigára
aposkevés páno sti schára
afíno píso ó,ti me pirázi
chiliómetra, kenó ke térma gkázi.
Ki aftós o kóbos pu pnígi to lemó mu
tha se chreóni pánta sto logariasmó mu
gia na thimáme pósa pígane chaména
mésa sta láthi apó séna.
Kríma na les pos m’ agápises polí,
péftis se láthi ke se sfálmata, trelí.
Kríma gia ména pu s’ agápisa polí,
perno to drómo pu den échi epistrofí.
Kríma na les pos m’ agápises polí.
Tha fígo mésa sto skotádi
me mia figí chorís simádi
chorís n’ afíso píso mu etía
pu tha ‘vgaze stin ídia apelpisía.
Ki aftós o drómos pu perno tha me vgáli
sto puthená ke sto midén pu ftánun ki álli,
afti pu zune ti zoí tus díchos métra
giatí i kardiá tus ine pétra.
|