Άναψε τους πόθους η ξεμυαλίστρα
μέσα στο σαλόνι το μικρό,
έκλαψαν οι πόνοι μες στη νύχτα
και τραγούδι άρχισε τρελό,
έκλαψαν οι πόνοι μες στη νύχτα
και τραγούδι άρχισε τρελό.
Έλα την πόρτα τη βαριά της μοναξιάς μου σπάσε,
βαριές οι ώρες της καρδιάς και μαύρα τα νυχτέρια,
κάνε τον πόνο ν’ ανεβεί και να καεί στ’ αστέρια
και να καεί στ’ αστέρια.
Βρόντησαν οι πόρτες μέσα στα κάστρα,
άναψαν τριγύρω οι φωτιές,
τρόμαξε κι η νύχτα η ξελογιάστρα,
κάηκαν στη φλόγα οι καρδιές,
τρόμαξε κι η νύχτα η ξελογιάστρα,
κάηκαν στη φλόγα οι καρδιές.
Έλα την πόρτα τη βαριά της μοναξιάς μου σπάσε,
βαριές οι ώρες της καρδιάς και μαύρα τα νυχτέρια,
κάνε τον πόνο ν’ ανεβεί και να καεί στ’ αστέρια
και να καεί στ’ αστέρια.
|
Άnapse tus póthus i ksemialístra
mésa sto salóni to mikró,
éklapsan i póni mes sti níchta
ke tragudi árchise treló,
éklapsan i póni mes sti níchta
ke tragudi árchise treló.
Έla tin pórta ti variá tis monaksiás mu spáse,
variés i óres tis kardiás ke mavra ta nichtéria,
káne ton póno n’ anevi ke na kai st’ astéria
ke na kai st’ astéria.
Oróntisan i pórtes mésa sta kástra,
ánapsan trigiro i fotiés,
trómakse ki i níchta i kselogiástra,
káikan sti flóga i kardiés,
trómakse ki i níchta i kselogiástra,
káikan sti flóga i kardiés.
Έla tin pórta ti variá tis monaksiás mu spáse,
variés i óres tis kardiás ke mavra ta nichtéria,
káne ton póno n’ anevi ke na kai st’ astéria
ke na kai st’ astéria.
|