|
Αν θέλεις να μου πεις
Για τις σκιές της οροφής
Γι’ αυτά τα σχέδια τ’ απαλά
Θα μου το πεις απλά
Κι αν θέλω να σου πω,
Πως δεν μπορώ να σ’ αγαπώ
Έτσι σωστά και λογικά
Θα σου το πω σκληρά
Θες, το πιο ψηλό σκαλί
Σε νοιάζει όμως πολύ
Να επιβιώνουμε
Θες, να βρούμε ένα κουμπί
Και σ’ ανοιχτή εκπομπή
Να ζευγαρώνουμε
Θες, να δείχνουμε σωστοί
Σε μια χρυσή κλωστή
Να ισορροπήσουμε
Θες, σημάδια κι αστραπές
Τις μεταφυσικές μας
Να τις ζήσουμε
Πως κατάντησε αγάπη μου
Η σχέση μας αυτή
Ένα βάρος στην πλάτη μου
Αθώα ενοχή
Αν θέλω να σου πω
Αυτό που αλήθεια εννοώ
Ίσως θα πρέπει τελικά
Να σου το πω σκληρά
|
An thélis na mu pis
Gia tis skiés tis orofís
Gi’ aftá ta schédia t’ apalá
Tha mu to pis aplá
Ki an thélo na su po,
Pos den boró na s’ agapó
Έtsi sostá ke logiká
Tha su to po sklirá
Thes, to pio psiló skalí
Se niázi ómos polí
Na epiviónume
Thes, na vrume éna kubí
Ke s’ anichtí ekpobí
Na zevgarónume
Thes, na dichnume sosti
Se mia chrisí klostí
Na isorropísume
Thes, simádia ki astrapés
Tis metafisikés mas
Na tis zísume
Pos katántise agápi mu
I schési mas aftí
Έna város stin pláti mu
Athóa enochí
An thélo na su po
Aftó pu alíthia ennoó
Ίsos tha prépi teliká
Na su to po sklirá
|
