Άστο και ‘χει παλιώσει πια
το παραμύθι σου αυτό
που το ‘χεις για καινούργιο
έχει παρασυνηθιστεί
τώρα που σ’ έχω μυριστεί
Τώρα την δίνω την καρδιά
στον καρδιολόγο πιο καλά
να σώσει κι άλλη μια ψυχή
για πάντα να μ’ ευγνωμονεί
Παρά σε σένα άπονη
και πονηρή μουσίτσα
Δε θα με ξαναδείς καλέ
κάτω απ’ το παραθύρι σου
στημένο σαν κορόιδο
να λιώνω μες στην παγωνιά
για την δική σου απονιά
Τώρα την δίνω την καρδιά
στον καρδιολόγο πιο καλά
να σώσει κι άλλη μια ψυχή
για πάντα να μ’ ευγνωμονεί
Παρά σε σένα άπονη
και πονηρή μουσίτσα
|
Άsto ke ‘chi paliósi pia
to paramíthi su aftó
pu to ‘chis gia kenurgio
échi parasinithisti
tóra pu s’ écho miristi
Tóra tin díno tin kardiá
ston kardiológo pio kalá
na sósi ki álli mia psichí
gia pánta na m’ evgnomoni
Pará se séna áponi
ke ponirí musítsa
De tha me ksanadis kalé
káto ap’ to parathíri su
stiméno san koróido
na lióno mes stin pagoniá
gia tin dikí su aponiá
Tóra tin díno tin kardiá
ston kardiológo pio kalá
na sósi ki álli mia psichí
gia pánta na m’ evgnomoni
Pará se séna áponi
ke ponirí musítsa
|