Θυμάμαι τον κόσμο που φτιάξαμε
θυμάμαι τους όρκους που αλλάξαμε
τους δρόμους που πήραμε μέσα στο κρύο
θυμάμαι και κλαίω μ’ εκείνο τ’ αντίο
Θυμάμαι και κλαίω θυμάμαι και λέω
γιατί έρωτά μου μου φεύγεις για πάντα
θυμάμαι και κλαίω θυμάμαι και λέω
πως μοιάζει η καρδιά μου με άδεια παράγκα.
Θυμάμαι τις νύχτες που ζήσαμε
θυμάμαι τις ώρες που χτίσαμε
μια αγάπη ατέλειωτη τόσο ωραία
μια αγάπη μεγάλη πικρή και μοιραία.
|
Thimáme ton kósmo pu ftiáksame
thimáme tus órkus pu alláksame
tus drómus pu pírame mésa sto krío
thimáme ke kleo m’ ekino t’ antío
Thimáme ke kleo thimáme ke léo
giatí érotá mu mu fevgis gia pánta
thimáme ke kleo thimáme ke léo
pos miázi i kardiá mu me ádia parágka.
Thimáme tis níchtes pu zísame
thimáme tis óres pu chtísame
mia agápi atélioti tóso orea
mia agápi megáli pikrí ke mirea.
|