Τις μακρινές τις θάλασσες μη συλλογιέσαι
τα πλοία εμάς ποτέ δε θα μας πάρουν
ούτε θα δούμε τα μεγάλα πόρτα
θα βλέπουμε τους άλλους να σαλπάρουν
αμίλητοι στου καπηλειού την πόρτα
Είμαστε τόσο άτυχοι τάχα
έφταιξε ο κόσμος ή εμείς μονάχα
τα σωθικά μας φωτιά τα καίει
μα λέω το ούζο που πια με φταίει
Τις μακρινές τις θάλασσες μη συλλογιέσαι
του νότου δε θα δούμε εμείς τις στράτες
κι αν ναυαγήσαν κάποιοι στη Μαδέρα
κλάψε για μας που λιώνουμε εδώ πέρα
του κόσμου ναυαγοί και λιποτάχτες
Είμαστε τόσο άτυχοι τάχα
έφταιξε ο κόσμος ή εμείς μονάχα
τα σωθικά μας φωτιά τα καίει
μα λέω το ούζο που πια με φταίει
|
Tis makrinés tis thálasses mi sillogiése
ta plia emás poté de tha mas párun
ute tha dume ta megála pórta
tha vlépume tus állus na salpárun
amíliti stu kapiliu tin pórta
Imaste tóso átichi tácha
éftekse o kósmos í emis monácha
ta sothiká mas fotiá ta kei
ma léo to uzo pu pia me ftei
Tis makrinés tis thálasses mi sillogiése
tu nótu de tha dume emis tis strátes
ki an nafagísan kápii sti Madéra
klápse gia mas pu liónume edó péra
tu kósmu nafagi ke lipotáchtes
Imaste tóso átichi tácha
éftekse o kósmos í emis monácha
ta sothiká mas fotiá ta kei
ma léo to uzo pu pia me ftei
|