|
Πέφτουν οι σφαίρες σαν βροχή
μες στη νυχτιά
Βρέχει στο μέτωπο φωτιά
Κι ένα φεγγάρι μια σταλιά
από ψηλά
Στέκει θωρεί και δε μιλά
Καινούριο είναι το φεγγάρι
Και τραγουδούν παλιοί φαντάροι
Φεγγάρι κάνε μας τη χάρη
Στις μάνες μας να πας
Μην πας μονάχα στ’ Αργοστόλι
Να βρεις το σπίτι τ’ Αποστόλη
Τον θέρισε το μαύρο βόλι
Κι αδίκως θα χτυπάς
Και το φεγγάρι από ψηλά
Κάνει πανιά
Για τ’ Αργοστόλι ξεκινά
Βρίσκει τη μάνα τ’αγοριού
Να καρτερεί
Σκύβει και την παρηγορεί
Εγώ είμαι νιούστικο φεγγάρι
Και με ‘στειλαν παλιοί φεγγάρι
Για να σου πω το παλικάρι
Ο γιόκας σου θα ’ρθει
Μηλόπιτα κυρά μου φτιάξε
Τον κόκορά σου σύρε σφάξε
Κρασί μες στο τσουκάλι στάξε
Να φάει να στυλωθεί
Περάσανε τριάντα χρόνια
Γεράσαν τα μικρά τ’ αγγόνια
Κι η μάνα καρτεράει ακόμα
Χωρίς να κοιμηθεί
|
Péftun i sferes san vrochí
mes sti nichtiá
Oréchi sto métopo fotiá
Ki éna fengári mia staliá
apó psilá
Stéki thori ke de milá
Kenurio ine to fengári
Ke tragudun palii fantári
Fengári káne mas ti chári
Stis mánes mas na pas
Min pas monácha st’ Argostóli
Na vris to spíti t’ Apostóli
Ton thérise to mavro vóli
Ki adíkos tha chtipás
Ke to fengári apó psilá
Káni paniá
Gia t’ Argostóli ksekiná
Oríski ti mána t’agoriu
Na karteri
Skívi ke tin parigori
Egó ime niustiko fengári
Ke me ‘stilan palii fengári
Gia na su po to palikári
O giókas su tha ’rthi
Milópita kirá mu ftiákse
Ton kókorá su síre sfákse
Krasí mes sto tsukáli stákse
Na fái na stilothi
Perásane triánta chrónia
Gerásan ta mikrá t’ angónia
Ki i mána karterái akóma
Chorís na kimithi
|
