Τον ίσιο δρόμο άφησες
δεν βλέπεις το χαμό σου
ούτε και μένα άκουσες
που θέλω το καλό σου.
Αύριο θα ‘σαι στιγματισμένη,
θα σ’ αποφεύγουν γνωστοί και ξένοι
κι όσο να κλάψεις και να δακρύσεις
αυτό το στίγμα δε θα το σβήσεις.
Σε πήρε ο κατήφορος
στη λάσπη έχεις φτάσει
και δεν υπάρχει άνθρωπος
το χέρι σου να πιάσει.
Αύριο θα ‘σαι στιγματισμένη,
θα σ’ αποφεύγουν γνωστοί και ξένοι
κι όσο να κλάψεις και να δακρύσεις
αυτό το στίγμα δε θα το σβήσεις.
|
Ton ísio drómo áfises
den vlépis to chamó su
ute ke ména ákuses
pu thélo to kaló su.
Avrio tha ‘se stigmatisméni,
tha s’ apofevgun gnosti ke kséni
ki óso na klápsis ke na dakrísis
aftó to stígma de tha to svísis.
Se píre o katíforos
sti láspi échis ftási
ke den ipárchi ánthropos
to chéri su na piási.
Avrio tha ‘se stigmatisméni,
tha s’ apofevgun gnosti ke kséni
ki óso na klápsis ke na dakrísis
aftó to stígma de tha to svísis.
|