Όταν το μήλο πέσει στο χώμα
δεν το βάζουνε στο στόμα
το πετάν’ όπου βρεθεί
σα ψυχή να μαραθεί
Οϊ λαϊλέ οϊ λουλέ
είμ’ εγώ για σένα, κι εσύ για με
Όταν η βάρκα βρίσκει το κύμα
της ζωής χάνει το νήμα
και γυρνάει εκεί κι εδώ
στον αφρό και στο βυθό
Οϊ λαϊλέ οϊ λουλέ
είμ’ εγώ για σένα, κι εσύ για με
Όταν η αγάπη πάρει αέρα
φεύγει όλο παραπέρα
πουθενά δε σταματά
σε βουνό ή σε καρδιά
Οϊ λαϊλέ οϊ λουλέ
είμ’ εγώ για σένα, κι εσύ για με
Οϊ λαϊλέ οϊ λουλέ
είμ’ εγώ για σένα, κι εσύ για με
|
Όtan to mílo pési sto chóma
den to vázune sto stóma
to petán’ ópu vrethi
sa psichí na marathi
Oi lailé oi lulé
im’ egó gia séna, ki esí gia me
Όtan i várka vríski to kíma
tis zoís cháni to níma
ke girnái eki ki edó
ston afró ke sto vithó
Oi lailé oi lulé
im’ egó gia séna, ki esí gia me
Όtan i agápi pári aéra
fevgi ólo parapéra
puthená de stamatá
se vunó í se kardiá
Oi lailé oi lulé
im’ egó gia séna, ki esí gia me
Oi lailé oi lulé
im’ egó gia séna, ki esí gia me
|