Ένα νησί με δυο πλευρές
δεν μοιάζει με κανένα
η μια πλευρά χρώμα λευκό
η άλλη στάζει αίμα
φωνάζει και εκλιπαρεί
να διώξεις το σεντόνι
που βίαια και βάναυσα
ο ξένος το τεντώνει
Θα ‘ρθει μια μέρα που ο ήλιος
θα ανατείλει από τον βορρά
και μες στην νύχτα τα γεράκια
θα χορεύουν, θα δεις και πως
μια μάνα συγχωρά παιδιά δικά της
που με πάθος την φονεύουν
Ένα νησί το μοίρασε
Βασίλισσα με στέμμα
οι δυο πλευρές θα γίνουν μια
σ’ όλα θα μπει ένα τέρμα
και με το χρώμα του ουρανού
θα ενωθεί το άσπρο
θα λάμψει τότε από την αρχή
της λύτρωσης το άστρο
Θα ‘ρθει μια μέρα που ο ήλιος
θα ανατείλει από τον βορρά
και μες στην νύχτα τα γεράκια
θα χορεύουν, θα δεις και πως
μια μάνα συγχωρά παιδιά δικά της
που με πάθος την φονεύουν
|
Έna nisí me dio plevrés
den miázi me kanéna
i mia plevrá chróma lefkó
i álli stázi ema
fonázi ke eklipari
na dióksis to sentóni
pu víea ke vánafsa
o ksénos to tentóni
Tha ‘rthi mia méra pu o ílios
tha anatili apó ton vorrá
ke mes stin níchta ta gerákia
tha chorevun, tha dis ke pos
mia mána sigchorá pediá diká tis
pu me páthos tin fonevun
Έna nisí to mirase
Oasílissa me stémma
i dio plevrés tha ginun mia
s’ óla tha bi éna térma
ke me to chróma tu uranu
tha enothi to áspro
tha lámpsi tóte apó tin archí
tis lítrosis to ástro
Tha ‘rthi mia méra pu o ílios
tha anatili apó ton vorrá
ke mes stin níchta ta gerákia
tha chorevun, tha dis ke pos
mia mána sigchorá pediá diká tis
pu me páthos tin fonevun
|