Είσαι βλαβερή ουσία
που το αίμα μου μολύνεις
κι απαραίτητη σε μένα
όλο προσπαθείς να γίνεις
Είσαι το σαράκι που μου τρώει
μέρα με τη μέρα την ψυχή
και η νικοτίνη απ’ το τσιγάρο
που μου καταστρέφει τη ζωή
Είσαι βλαβερή ουσία
κι εγώ τόσο εθισμένος
που σε διώχνω μα στο τέλος
σε ζητώ μετανιωμένος
|
Ise vlaverí usía
pu to ema mu molínis
ki aparetiti se ména
ólo prospathis na ginis
Ise to saráki pu mu trói
méra me ti méra tin psichí
ke i nikotíni ap’ to tsigáro
pu mu katastréfi ti zoí
Ise vlaverí usía
ki egó tóso ethisménos
pu se dióchno ma sto télos
se zitó metanioménos
|