|
Ο νιός αφέντης απ’ το Τούνεζι,
μαύρος σαν του βυθού το στρείδι
αυτός που πιάστηκε στα δίχτυα του έρωτα
είχε ένα μάτι, μάτι, μάτι
είχε ένα μάτι σαν αχάτη
Αυτός που πιάστηκε στα δίχτυα του έρωτα,
που πιάστηκε στα δίχτυα του έρωτά της.
Λευκή, λευκότερη κι απ’ την αυγή
Η Λεωνόρα, ινφάντη απ’ την Καστίλη
Το δέρμα της λουλούδι της μανόλιας
τ’ αυτάκι της σαν το κοχύλι
στα δίχτυα πιάστηκε κι αυτή του έρωτα
στα δίχτυα πιάστηκε κι αυτή του έρωτά του,
του νιού από το Τούνεζι,
μαύρου σαν του βυθού το στρείδι
που γίνεται χλωμός μόλις τη δει.
Το στρείδι ανοίγει, ανοίγει τρυφερά
και έπειτα μέσα του την κλείνει
λευκή, λευκότερη κι απ’ την αυγή
με χείλη που έτρεμαν πολύ
εκείνη τον γλυκοφιλεί.
Μα παραμόνευαν απ’ το Καστέλι
οι τρεις δικοί της αδελφοί
αστράψαν ξαφνικά τα βέλη
κι ο νιός από το Τούνεζι
πάει τον κατάπιε η θάλασσα.
Μαύρος σαν στρείδι αυτός μαζί της
στην άβυσσο κατρακυλά
Με την καλή του αγκαλιά,
τη σεντεφένια κοπελιά
Στης θάλασσας τα βάθη ο μαύρος
σα στρείδι έμεινε κλειστό
Κι εκείνη έγινε μαργαριτάρι
Χλωμότερο απ’ το θάνατο.
|
O niós aféntis ap’ to Tunezi,
mavros san tu vithu to stridi
aftós pu piástike sta díchtia tu érota
iche éna máti, máti, máti
iche éna máti san acháti
Aftós pu piástike sta díchtia tu érota,
pu piástike sta díchtia tu érotá tis.
Lefkí, lefkóteri ki ap’ tin avgí
I Leonóra, infánti ap’ tin Kastíli
To dérma tis luludi tis manólias
t’ aftáki tis san to kochíli
sta díchtia piástike ki aftí tu érota
sta díchtia piástike ki aftí tu érotá tu,
tu niu apó to Tunezi,
mavru san tu vithu to stridi
pu ginete chlomós mólis ti di.
To stridi anigi, anigi triferá
ke épita mésa tu tin klini
lefkí, lefkóteri ki ap’ tin avgí
me chili pu étreman polí
ekini ton glikofili.
Ma paramónevan ap’ to Kastéli
i tris diki tis adelfi
astrápsan ksafniká ta véli
ki o niós apó to Tunezi
pái ton katápie i thálassa.
Mavros san stridi aftós mazí tis
stin ávisso katrakilá
Me tin kalí tu agkaliá,
ti sentefénia kopeliá
Stis thálassas ta váthi o mavros
sa stridi émine klistó
Ki ekini égine margaritári
Chlomótero ap’ to thánato.
|
