Μες στης ζωής μου το τασάκι
τσιγάρα, μάγισσες και δράκοι
σαν μετανάστευσης βαγόνι
που χρόνια φεύγει και πληγώνει.
Σαν πρώτη μέρα στο σχολείο
σαν αραγμένο σάπιο πλοίο
γράμμα ανεπίδοτο κρυμμένο
γέλιο στον τοίχο κρεμασμένο.
Σε ποια να δώσω τη ζωή μου
πόσο να πιάνει κι η ψυχή μου.
Χριστέ, πώς μοιάζουμε κι οι δυο μας
καθώς κρατάμε το σταυρό μας.
Κράτα γερά, πιάσε το κύμα
να κάνει αυτό το πρώτο βήμα
να σπάσει κάθε σου κατάρτι
πολέμα εσύ σαν τον αντάρτη.
|
Mes stis zoís mu to tasáki
tsigára, mágisses ke dráki
san metanástefsis vagóni
pu chrónia fevgi ke pligóni.
San próti méra sto scholio
san aragméno sápio plio
grámma anepídoto krimméno
gélio ston ticho kremasméno.
Se pia na dóso ti zoí mu
póso na piáni ki i psichí mu.
Christé, pós miázume ki i dio mas
kathós kratáme to stavró mas.
Kráta gerá, piáse to kíma
na káni aftó to próto víma
na spási káthe su katárti
poléma esí san ton antárti.
|