Γραμμή τα μεροκάματα
Και μια φορά το μήνα
Σάββατο βράδυ πήγαινες
Ν’ ακούσεις τα κλαρίνα.
Εσύ κλαρίνο τρίκλωνο
Και ντέφι ραγισμένο
Το τσάμικο τσακίστηκε
Και ζει σακατεμένο.
Πως χώρεσε τόση ζωή
Σε άβολα δυάρια
Κι εσύ μετράς την άπλα της
Σε δόσεις και γραμμάρια.
Εσύ θαμπό σαξόφωνο
Και ντραμς δαιμονισμένο
Ποιον ουρανό μου σκάβετε
Κι εγώ τον κατεβαίνω.
Λειψά τα μεροκάματα
Και βράδυ παρά βράδυ
Μ’ ένα βαρύ ζεϊμπέκικο
Κατέβαινες τον Άδη.
Εσύ μπουζούκι μπρούντζινο
Και μπαγλαμά ταξίδι
Είν’ ο καημός μου θάλασσα
Κλεισμένη σ’ ένα στρείδι.
|
Grammí ta merokámata
Ke mia forá to mína
Sávvato vrádi pígenes
N’ akusis ta klarína.
Esí klaríno tríklono
Ke ntéfi ragisméno
To tsámiko tsakístike
Ke zi sakateméno.
Pos chórese tósi zoí
Se ávola diária
Ki esí metrás tin ápla tis
Se dósis ke grammária.
Esí thabó saksófono
Ke ntrams demonisméno
Pion uranó mu skávete
Ki egó ton kateveno.
Lipsá ta merokámata
Ke vrádi pará vrádi
M’ éna varí zeibékiko
Katévenes ton Άdi.
Esí buzuki bruntzino
Ke baglamá taksídi
In’ o kaimós mu thálassa
Klisméni s’ éna stridi.
|