Πόνοι μεράκι κι έρωτες τραγούδια λυπημένα
μαζί μας επερπάτησαν στους δρόμους της ζωής
σκόρπιες αλήθειες που ξυπνούν όλα τα περασμένα
που όσο κι αν επάλιωσαν στη σκέψη τριγυρνούν
Τις νύχτες που γυρίζω σαν χαμένος
το βήμα μου με φέρνει από δω
αταίριαστος σκυφτός κι απορημένος
κι ό,τι θυμίζει εσένα νοσταλγώ
Ανοίγω το τραγούδι μου και βγάζω την ψυχή μου
και η μορφή που αγάπησα προβάλλει στη σκηνή
εικόνες απ’ το παρελθόν μετρούν την αντοχή μου
που τρέχουν ασταμάτητα στου χρόνου τη ροή
Τις νύχτες που γυρίζω σαν χαμένος
το βήμα μου με φέρνει από ‘δω
αταίριαστος σκυφτός κι απορημένος
κι ό,τι θυμίζει εσένα νοσταλγώ
|
Póni meráki ki érotes tragudia lipiména
mazí mas eperpátisan stus drómus tis zoís
skórpies alíthies pu ksipnun óla ta perasména
pu óso ki an epáliosan sti sképsi trigirnun
Tis níchtes pu girízo san chaménos
to víma mu me férni apó do
ateriastos skiftós ki aporiménos
ki ó,ti thimízi eséna nostalgó
Anigo to tragudi mu ke vgázo tin psichí mu
ke i morfí pu agápisa proválli sti skiní
ikónes ap’ to parelthón metrun tin antochí mu
pu tréchun astamátita stu chrónu ti roí
Tis níchtes pu girízo san chaménos
to víma mu me férni apó ‘do
ateriastos skiftós ki aporiménos
ki ó,ti thimízi eséna nostalgó
|