Κάποιο βράδυ κάτω στα στενά του Πειραιά
τρεις Αμερικάνοι
Βγήκανε σεργιάνι
σαν καράβια σε ντόπια νερά
Είχαν μάθει κόσμο ν’αγοράζουν με λεφτά
όπως στο Σικάγο
μα τους βάλανε πάγο
κάτι μάγκες δικά μας παιδιά
Άλλαξαν τα χρόνια κι οι καιροί
ήρθαν άλλες μέρες
πάει το παιγνίδι το χάσατε
κι ο κοσμάκης μαζί σας γελά
Δεν περνάνε σήμερα σε μας
τα δολλάριά σας
όμορφα λοιπόν τώρα στρίβετε
να μη μπούμε κι σ’ άλλο μπελά
Τρεις Αμερικάνοι μια φορά στην αγορά
δίπλα στο λιμάνι
πείραξαν τον Γιάννη
μα τους πήρανε όλοι μυρουδιά
Άντρες και γυναίκες και παιδιά στην γειτονιά
με τριμμένα ρούχα
αρχινήσαν τα γιούχα
κι άλλοι πήγαν να φέρουν σχινιά
|
Kápio vrádi káto sta stená tu Pireá
tris Amerikáni
Ogíkane sergiáni
san karávia se ntópia nerá
Ichan máthi kósmo n’agorázun me leftá
ópos sto Sikágo
ma tus válane págo
káti mágkes diká mas pediá
Άllaksan ta chrónia ki i keri
írthan álles méres
pái to pegnídi to chásate
ki o kosmákis mazí sas gelá
Den pernáne símera se mas
ta dolláriá sas
ómorfa lipón tóra strívete
na mi bume ki s’ állo belá
Tris Amerikáni mia forá stin agorá
dípla sto limáni
piraksan ton Giánni
ma tus pírane óli mirudiá
Άntres ke ginekes ke pediá stin gitoniá
me trimména rucha
archinísan ta giucha
ki álli pígan na férun schiniá
|