|
Στα κακοτράχαλα τα βουνά
με το σουράβλι και το ζουρνά
πάνω στην πέτρα την αγιασμένη
χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.
Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής
κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής.
Δική τους είναι μια φλούδα γης
μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς
για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα
απ’ το τσακάλι και την αρκούδα.
Δες πως χορεύει ο Νικηταράς
κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.
Από την Ήπειρο στο Μοριά
κι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά
το πανηγύρι κρατάει χρόνια
στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια.
Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός
και δραγουμάνος του ο λαός.
|
Sta kakotráchala ta vuná
me to surávli ke to zurná
páno stin pétra tin agiasméni
chorevun tóra tris antrioméni.
O Nikifóros ki o Digenís
ki o gios tis Άnnas tis Komninís.
Dikí tus ine mia fluda gis
ma esí Christé mu tus evlogis
gia na glitósun aftí ti fluda
ap’ to tsakáli ke tin arkuda.
Des pos chorevi o Nikitarás
ki aidóni ginete o taburás.
Apó tin Ήpiro sto Moriá
ki ap’ to skotádi sti lefteriá
to panigiri kratái chrónia
sta marmarénia tu cháru alónia.
Kritís ki aféntis in’ o Theós
ke dragumános tu o laós.
|
