Ήθελα να ‘μουνα πασάς
ο κόσμος να με τρέμει,
να’ χα στην εξουσία μου
το πιο όμορφο χαρέμι.
Με γυναίκες τις πιο φίνες,
με τουρκάλες κι αραπίνες.
Τον αργιλέ μου να ‘πινα
μες στον χρυσό οντά μου
η πιο μικρή χανούμισσα
ν’ ανάβει τη φωτιά μου.
Η χανούμ, θέλει δε θέλει
θα χορεύει τσιφτετέλι.
Ε ρε, πασάς που θα ‘μουνα
με τα τρελά καπρίτσια!
Και για σωματοφυλακή
τριγύρω μου κορίτσια.
Τον καφέ μου μες στον δίσκο
αλά τούρκα να τον βρίσκω.
|
Ήthela na ‘muna pasás
o kósmos na me trémi,
na’ cha stin eksusía mu
to pio ómorfo charémi.
Me ginekes tis pio fínes,
me turkáles ki arapínes.
Ton argilé mu na ‘pina
mes ston chrisó ontá mu
i pio mikrí chanumissa
n’ anávi ti fotiá mu.
I chanum, théli de théli
tha chorevi tsiftetéli.
E re, pasás pu tha ‘muna
me ta trelá kaprítsia!
Ke gia somatofilakí
trigiro mu korítsia.
Ton kafé mu mes ston dísko
alá turka na ton vrísko.
|