|
Κάποτε ήσουν το χαμόγελο του κόσμου
στα κουρασμένα μου τα μάτια ήσουν το φως μου
στις κρύες νύχτες μου χαρούμενη καμπάνα
κάποτε ήμουνα παιδί κι ήσουνα μάνα…τώρα σιωπή…
Κάποτε μου `λεγες η νύχτα με τρομάζει
Κι εγώ σου έδειχνα τον ήλιο να χαράζει
κι όλες οι λύπες κι οι χαρές ήταν δικές μας
δε θα χωρίσουμε φωνάζαμε ποτέ μας…τώρα σιωπή…
Τώρα σιωπή κι ένα ατέλειωτο σκοτάδι
τώρα χαλάσματα και λάθη μόνο λάθη
είναι γεμάτη η ζωή μας από λάθη και στεναγμό
Τώρα σιωπή και εκεί που σπέρναμε ελπίδες
τώρα θερίζουμε μονάχα καταιγίδες
μα μένει κάτι που ακόμα δεν το είδες…πως σ’ αγαπώ…
Κάποτε ήσουν το χαμόγελο του κόσμου
στα κουρασμένα μου τα μάτια ήσουν το φως μου
στις κρύες νύχτες μου χαρούμενη καμπάνα
κάποτε ήμουνα παιδί κι ήσουνα μάνα…τώρα σιωπή.
|
Kápote ísun to chamógelo tu kósmu
sta kurasména mu ta mátia ísun to fos mu
stis kríes níchtes mu charumeni kabána
kápote ímuna pedí ki ísuna mána…tóra siopí…
Kápote mu `leges i níchta me tromázi
Ki egó su édichna ton ílio na charázi
ki óles i lípes ki i charés ítan dikés mas
de tha chorísume fonázame poté mas…tóra siopí…
Tóra siopí ki éna atélioto skotádi
tóra chalásmata ke láthi móno láthi
ine gemáti i zoí mas apó láthi ke stenagmó
Tóra siopí ke eki pu spérname elpídes
tóra therízume monácha kategides
ma méni káti pu akóma den to ides…pos s’ agapó…
Kápote ísun to chamógelo tu kósmu
sta kurasména mu ta mátia ísun to fos mu
stis kríes níchtes mu charumeni kabána
kápote ímuna pedí ki ísuna mána…tóra siopí.
|
