Τώρα τι θες, οι πόρτες είναι κλειστές
για πες μου, τώρα τι θες;
Μ’ άφησες χθες κι έχω στα μάτια βροχές
για πες μου, τώρα τι θες;
Σου `λεγα “δες που την καρδιά μου την καις”
για πες μου, τώρα τι θες;
Κι έτρεχες, λες, για τις μεγάλες χαρές
για πες μου, τώρα τι θες;
Τώρα, δε σε γνωρίζω πια
είσαι σαν φύλλο στο βοριά
στο τζάμι το θαμπό
σβησμένο “σ’ αγαπώ”…
Τώρα τι θες, δε σε πιστεύω κι αν κλαις
για πες μου, τώρα τι θες;
Κι όσα μου λες, χιλιάδες τα ‘πες φορές
για πες μου, τώρα τι θες;
Κάτσε και βρες πόσες μου πήρες χαρές
για πες μου, τώρα τι θες;
Κι ύστερα λες για τις ρυτίδες μου αυτές
για πες μου, τώρα τι θες;
Τώρα, δε σε γνωρίζω πια
είσαι σαν φύλλο στο βοριά
στο τζάμι το θαμπό
σβησμένο “σ’ αγαπώ”
|
Tóra ti thes, i pórtes ine klistés
gia pes mu, tóra ti thes;
M’ áfises chthes ki écho sta mátia vrochés
gia pes mu, tóra ti thes;
Su `lega “des pu tin kardiá mu tin kes”
gia pes mu, tóra ti thes;
Ki étreches, les, gia tis megáles charés
gia pes mu, tóra ti thes;
Tóra, de se gnorízo pia
ise san fíllo sto voriá
sto tzámi to thabó
svisméno “s’ agapó”…
Tóra ti thes, de se pistevo ki an kles
gia pes mu, tóra ti thes;
Ki ósa mu les, chiliádes ta ‘pes forés
gia pes mu, tóra ti thes;
Kátse ke vres póses mu píres charés
gia pes mu, tóra ti thes;
Ki ístera les gia tis ritídes mu aftés
gia pes mu, tóra ti thes;
Tóra, de se gnorízo pia
ise san fíllo sto voriá
sto tzámi to thabó
svisméno “s’ agapó”
|