Απόψε σε θυμήθηκα ξανά
κι ο πόνος με πληγώνει στην καρδιά.
Τ’ αστέρια σβήνουνε και το φεγγάρι
κι εμένα ύπνος δε μ’ έχει πάρει,
τ’ αστέρια σβήνουνε και το φεγγάρι
κι εμένα ύπνος δε μ’ έχει πάρει,
αχ, ξαγρυπνώ, αχ, και πονώ.
Εσύ που μ’ έκανες να σ’ αγαπώ,
μ’ αφήνεις τώρα μόνο να πονώ.
Τ’ αστέρια σβήνουνε και το φεγγάρι
κι εμένα ύπνος δε μ’ έχει πάρει,
τ’ αστέρια σβήνουνε και το φεγγάρι
κι εμένα ύπνος δε μ’ έχει πάρει,
αχ, ξαγρυπνώ, αχ, και πονώ.
Μου λείπεις τόσο, αγάπη μου γλυεκιά,
μακριά από `σένα δεν αντέχω πια.
Τ’ αστέρια σβήνουνε και το φεγγάρι
κι εμένα ύπνος δε μ’ έχει πάρει,
τ’ αστέρια σβήνουνε και το φεγγάρι
κι εμένα ύπνος δε μ’ έχει πάρει,
αχ, ξαγρυπνώ, αχ, και πονώ.
|
Apópse se thimíthika ksaná
ki o pónos me pligóni stin kardiá.
T’ astéria svínune ke to fengári
ki eména ípnos de m’ échi pári,
t’ astéria svínune ke to fengári
ki eména ípnos de m’ échi pári,
ach, ksagripnó, ach, ke ponó.
Esí pu m’ ékanes na s’ agapó,
m’ afínis tóra móno na ponó.
T’ astéria svínune ke to fengári
ki eména ípnos de m’ échi pári,
t’ astéria svínune ke to fengári
ki eména ípnos de m’ échi pári,
ach, ksagripnó, ach, ke ponó.
Mu lipis tóso, agápi mu gliekiá,
makriá apó `séna den antécho pia.
T’ astéria svínune ke to fengári
ki eména ípnos de m’ échi pári,
t’ astéria svínune ke to fengári
ki eména ípnos de m’ échi pári,
ach, ksagripnó, ach, ke ponó.
|