|
Μην επιμένεις άλλο πια Μαρία
εκείνη την παλιά φωτογραφία
απ’ όνειρα παλιά ν’ αδειάσει ο τοίχος
είναι παλιός, είναι χαμένος ήχος.
Και θέλει νιάτα και καρδιά η ελευθερία
μην επιμένεις άλλο πια Μαρία
μην επιμένεις άλλο πια, άλλο πια, άλλο πια, Μαρία.
Μας βασανίζει του καιρού μας η ανία
κλείσαν τα σύνορα του κόσμου μας Μαρία,
και τα συνθήματα γινήκαν μόνο λέξεις
εδώ που φτάσαμε δεν έχεις να διαλέξεις.
Είμαστ’ απ’ έξω απ’ αυτήν την ιστορία
μη με πικραίνεις άλλο πια Μαρία,
μη με πικραίνεις άλλο πια, άλλο πια, άλλο πια, Μαρία.
Μην επιμένεις άλλο πια Μαρία
να με θυμάσαι στον ΕΛΑΣ επιλοχία
τα χρόνια δεν τα παίρνεις πίσω
ήρθ’ ο καιρός, ήρθ’ ο καιρός πια να τη σκίσω.
Εκείνη την παλιά φωτογραφία
μη με πικραίνεις άλλο πια Μαρία,
μη με πικραίνεις άλλο πια, άλλο πια, άλλο πια, Μαρία.
|
Min epiménis állo pia María
ekini tin paliá fotografía
ap’ ónira paliá n’ adiási o tichos
ine paliós, ine chaménos íchos.
Ke théli niáta ke kardiá i elefthería
min epiménis állo pia María
min epiménis állo pia, állo pia, állo pia, María.
Mas vasanízi tu keru mas i anía
klisan ta sínora tu kósmu mas María,
ke ta sinthímata giníkan móno léksis
edó pu ftásame den échis na dialéksis.
Imast’ ap’ ékso ap’ aftín tin istoría
mi me pikrenis állo pia María,
mi me pikrenis állo pia, állo pia, állo pia, María.
Min epiménis állo pia María
na me thimáse ston ELAS epilochía
ta chrónia den ta pernis píso
írth’ o kerós, írth’ o kerós pia na ti skíso.
Ekini tin paliá fotografía
mi me pikrenis állo pia María,
mi me pikrenis állo pia, állo pia, állo pia, María.
|
