Καρφώνω λέξεις στο χαρτί κι απ’ το χαρτί γλιστράνε,
το νόημα που ‘χει πια χαθεί να ψάξω μου ζητάνε.
Σαν ένα φιλμ που πήρε φως όλα τα περασμένα,
κι εγώ ζητώ στα σκοτεινά του κόσμου τα κρυμμένα.
Από που έρχεσαι που πας, ποιο είναι τ’ όνομά σου;
Μαργαριτάρι που ‘χασες τα λαμπυρίσματά σου.
Κάνε μου απόψε συντροφιά στο παγερό δρομάκι,
θα κάψω όλα τα χαρτιά να ζεσταθείς λιγάκι.
Καρφώνω λέξεις στο χαρτί νυχτώνω και χαράζω,
άλλου με πάει η ζωή κι αλλού κρυφοκοιτάζω.
Εικόνες, ήχους κι ευωδιές στα ξέφωτα μαζεύω,
παλεύω με τα ήμερα με τ’ άγρια ημερεύω.
|
Karfóno léksis sto chartí ki ap’ to chartí glistráne,
to nóima pu ‘chi pia chathi na psákso mu zitáne.
San éna film pu píre fos óla ta perasména,
ki egó zitó sta skotiná tu kósmu ta krimména.
Apó pu érchese pu pas, pio ine t’ ónomá su;
Margaritári pu ‘chases ta labirísmatá su.
Káne mu apópse sintrofiá sto pageró dromáki,
tha kápso óla ta chartiá na zestathis ligáki.
Karfóno léksis sto chartí nichtóno ke charázo,
állu me pái i zoí ki allu krifokitázo.
Ikónes, íchus ki evodiés sta kséfota mazevo,
palevo me ta ímera me t’ ágria imerevo.
|