Τα παλιά τα σπίτια τα κλεισμένα
πάντα κρύβουν κάτι και για μένα
πράγματα γνωστά
πράγματα πιστά
πράγματα ζεστά κι αγαπημένα
πράγματα γνωστά
πράγματα πιστά
πράγματα ζεστά, λησμονημένα
Χρόνε νυχτοπούλι παγερό
κόβεις με μαχαίρι τον καιρό
γρήγορα πετάς
πίσω δεν κοιτάς
τον απάνω κόσμο το μεγάλο
Χρόνε παραμύθι λαμπερό
σμίγεις τη φωτιά με το νερό
γρήγορα περνάς
πίσω δε γυρνάς
πίκρα μας κερνάς και τίποτ’ άλλο.
Νύχτα των Παθών που βγαίναν τ’ Άγια
σώπαινε του κόσμου η κουκουβάγια
σι απ’ τις γειτονιές
μυροφόρες νιές
ράντιζαν το πέλαγο με βάγια
κι απ’ τις γειτονιές
μυροφόρες νιές
άναβαν λαμπάδες στα μουράγια
|
Ta paliá ta spítia ta klisména
pánta krívun káti ke gia ména
prágmata gnostá
prágmata pistá
prágmata zestá ki agapiména
prágmata gnostá
prágmata pistá
prágmata zestá, lismoniména
Chróne nichtopuli pageró
kóvis me macheri ton keró
grígora petás
píso den kitás
ton apáno kósmo to megálo
Chróne paramíthi laberó
smígis ti fotiá me to neró
grígora pernás
píso de girnás
píkra mas kernás ke típot’ állo.
Níchta ton Pathón pu vgenan t’ Άgia
sópene tu kósmu i kukuvágia
si ap’ tis gitoniés
mirofóres niés
rántizan to pélago me vágia
ki ap’ tis gitoniés
mirofóres niés
ánavan labádes sta murágia
|