|
Βοριάς και κρύο
έξω φυσάει
κι ο καπετάνιος
στο καφενείο
καπνό μασάει
Μισοκοιμάται
μισοθυμάται
και τραγουδάει:
Παιδάριο παιδάριο
στην Προύσσα στον Σαγγάριο
μες στου πολέμου τη φωτιά
έριξ’ η μοίρα τα χαρτιά
και με την πρώτη καραβιά
γλιτώσαμε από την σκλαβιά
και πέσαμε στην προσφυγιά
Ανατολή Ανατολή
δική σου είμαστε φυλή.
Στη Μυτιλήνη και στη Χίο
μακριά από τ’ άγριο το στοιχειό
μας βάλανε σ’ ένα χωριό
και στήσαμε νοικοκυριό
ώσπου την άλλη την χρονιά
φύσηξε αγέρας τα πανιά
και φτάσαμε στην Κοκκινιά
Εδώ ριζώσαμε βαθιά
με τους καημούς μας αρμαθιά
και μέσα στην αναποδιά
κάναμ’ αγγόνια και παιδιά
Ψωμί μας φέρνουν και κρασί
τώρα που μείναμε μισοί
δόξα σοι Κύριε δόξα σοι.
|
Ooriás ke krío
ékso fisái
ki o kapetánios
sto kafenio
kapnó masái
Misokimáte
misothimáte
ke tragudái:
Pedário pedário
stin Prussa ston Sangário
mes stu polému ti fotiá
ériks’ i mira ta chartiá
ke me tin próti karaviá
glitósame apó tin sklaviá
ke pésame stin prosfigiá
Anatolí Anatolí
dikí su imaste filí.
Sti Mitilíni ke sti Chío
makriá apó t’ ágrio to stichió
mas válane s’ éna chorió
ke stísame nikokirió
óspu tin álli tin chroniá
físikse agéras ta paniá
ke ftásame stin Kokkiniá
Edó rizósame vathiá
me tus kaimus mas armathiá
ke mésa stin anapodiá
kánam’ angónia ke pediá
Psomí mas férnun ke krasí
tóra pu miname misi
dóksa si Kírie dóksa si.
|
