Πίσω απ’ τα σύννεφα
το φεγγάρι έχει σβήσει
και στο βιβλίο της ζωής
μια ημέρα έχει κλείσει
που μένεις μόνη κι απελπισμένη
κι απ’ τον Αλλάχ, Αλλάχ καταραμένη.
Γιατί δεν έμεινες πιστή
και σ’ έχει ο Αλλάχ καταραστεί;
Είναι αργά να μετανιώσεις
το κρίμα εδώ θα το πληρώσεις.
Βγαίνει το φάντασμα
μόλις φύγει το φεγγάρι
και κλαίει τον άδικο χαμό
το χλωμό το παλικάρι
που βλέπει μόνη κι απελπισμένη
κι απ’ τον Αλλάχ, Αλλάχ καταραμένη.
Γιατί δεν έμεινες πιστή
και σ’ έχει ο Αλλάχ καταραστεί;
Είναι αργά να μετανιώσεις
το κρίμα εδώ θα το πληρώσεις
|
Píso ap’ ta sínnefa
to fengári échi svísi
ke sto vivlío tis zoís
mia iméra échi klisi
pu ménis móni ki apelpisméni
ki ap’ ton Allách, Allách kataraméni.
Giatí den émines pistí
ke s’ échi o Allách katarasti;
Ine argá na metaniósis
to kríma edó tha to plirósis.
Ogeni to fántasma
mólis fígi to fengári
ke klei ton ádiko chamó
to chlomó to palikári
pu vlépi móni ki apelpisméni
ki ap’ ton Allách, Allách kataraméni.
Giatí den émines pistí
ke s’ échi o Allách katarasti;
Ine argá na metaniósis
to kríma edó tha to plirósis
|