Δε θέλω πια, στον δρόμο μου, να σε ξαν’ ανταμώσω,
δε θέλω να σε ξαναειδώ, μ’ έχεις πικράνει τόσο,
η πονεμένη μου καρδιά να μείνει μοναχή,
να φύγεις από μένανε, ν’ αρχίσω άλλη ζωή.
Καλύτερα να μείνω μοναχός,
να μην ταλαιπωρούμαι, ο φτωχός,
να ησυχάσει η δόλια μου καρδιά
και να μη νοιάζομαι για `σένα πια.
Δε θέλω, και στον ύπνο μου ακόμα, να σε ειδώ,
δε θέλω, πάρ’ το απόφαση, μου έκανες κακό,
την πονεμένη μου καρδιά την πίκρανες πολύ,
να φύγεις από `μένανε, ν’ αρχίσω άλλη ζωή.
Καλύτερα να μείνω μοναχός,
να μην ταλαιπωρούμαι, ο φτωχός,
να ησυχάσει η δόλια μου καρδιά
και να μη νοιάζομαι για σένα πια
|
De thélo pia, ston drómo mu, na se ksan’ antamóso,
de thélo na se ksanaidó, m’ échis pikráni tóso,
i poneméni mu kardiá na mini monachí,
na fígis apó ménane, n’ archíso álli zoí.
Kalítera na mino monachós,
na min taleporume, o ftochós,
na isichási i dólia mu kardiá
ke na mi niázome gia `séna pia.
De thélo, ke ston ípno mu akóma, na se idó,
de thélo, pár’ to apófasi, mu ékanes kakó,
tin poneméni mu kardiá tin píkranes polí,
na fígis apó `ménane, n’ archíso álli zoí.
Kalítera na mino monachós,
na min taleporume, o ftochós,
na isichási i dólia mu kardiá
ke na mi niázome gia séna pia
|