Μεγάλωσες και πια δε με προσέχεις
μεγάλωσες κι ανάγκη πια δε μ’ έχεις
τώρα απ’ το άλλο πεζοδρόμιο περνάς
ούτε να κοιτάξεις δε γυρνάς
μίλα μου και ας μη μ’ αγαπάς
Θυμήσου που ερχόσουνα κοντά μου
και σ’ έβαζα μικρή στα γόνατά μου
κι ένα βράδυ στο κατόπι το γειτονικό
που ‘χαμε καθίσει και οι δυο
μου ‘δωσες φιλί ερωτικό
Μεγάλωσες κι αυτά τα ‘χεις ξεχάσει
και μ’ άλλον σ’ έχουνε αρραβωνιάσει
μα εγώ σε βλέπω και θυμάμαι τις βραδιές
και τι αναμνήσεις τις παλιές
και θαρρώ πως ήτανε εχθές
|
Megáloses ke pia de me proséchis
megáloses ki anágki pia de m’ échis
tóra ap’ to állo pezodrómio pernás
ute na kitáksis de girnás
míla mu ke as mi m’ agapás
Thimísu pu erchósuna kontá mu
ke s’ évaza mikrí sta gónatá mu
ki éna vrádi sto katópi to gitonikó
pu ‘chame kathísi ke i dio
mu ‘doses filí erotikó
Megáloses ki aftá ta ‘chis ksechási
ke m’ állon s’ échune arravoniási
ma egó se vlépo ke thimáme tis vradiés
ke ti anamnísis tis paliés
ke tharró pos ítane echthés
|