|
Όταν βραδιάζει
ο εαυτός μου να ‘ξερες πως με τρομάζει
κανένας έρωτας με σένανε δε μοιάζει
όσο κοντά κι αν είμαι πάντα σας συγκρίνω
Άδεια η ψυχή μου
υποκατάστατα γεμίζουν την ψυχή μου
μετά από λίγο με ξυπνάει η φωνή μου
και στην ηχώ της το όνομά σου διακρίνω
Μέρα νύχτα σε θυμάμαι, είσαι η εξάρτησή μου
όσα ζήσαμε πονάνε, και τρελαίνουνε τη λογική μου
Μέρα νύχτα σε θυμάμαι κι είναι απαγορευμένο
Γιατί ξέρω πως δε θα γυρίσεις
Μέρα νύχτα σε θυμάμαι και δεν είσαι απωθημένο
Είσαι όλες μου οι αναμνήσεις
Δε ξημερώνει
και εγώ τις ώρες μου περνάω στο σαλόνι
σαν το κερί που έχω ανάψει και τελειώνει
διπλό ποτό τη μοναξιά κάνω και πίνω
Μέρα νύχτα σε θυμάμαι, είσαι η εξάρτησή μου
όσα ζήσαμε πονάνε, και τρελαίνουνε τη λογική μου
Μέρα νύχτα σε θυμάμαι κι είναι απαγορευμένο
Γιατί ξέρω πως δε θα γυρίσεις
Μέρα νύχτα σε θυμάμαι και δεν είσαι απωθημένο
Είσαι όλες μου οι αναμνήσεις
|
Όtan vradiázi
o eaftós mu na ‘kseres pos me tromázi
kanénas érotas me sénane de miázi
óso kontá ki an ime pánta sas sigkríno
Άdia i psichí mu
ipokatástata gemízun tin psichí mu
metá apó lígo me ksipnái i foní mu
ke stin ichó tis to ónomá su diakríno
Méra níchta se thimáme, ise i eksártisí mu
ósa zísame ponáne, ke trelenune ti logikí mu
Méra níchta se thimáme ki ine apagorevméno
Giatí kséro pos de tha girísis
Méra níchta se thimáme ke den ise apothiméno
Ise óles mu i anamnísis
De ksimeróni
ke egó tis óres mu pernáo sto salóni
san to kerí pu écho anápsi ke telióni
dipló potó ti monaksiá káno ke píno
Méra níchta se thimáme, ise i eksártisí mu
ósa zísame ponáne, ke trelenune ti logikí mu
Méra níchta se thimáme ki ine apagorevméno
Giatí kséro pos de tha girísis
Méra níchta se thimáme ke den ise apothiméno
Ise óles mu i anamnísis
|
