Απόψε πάλι θα ξαγρυπνήσω
μες στο κελί μου το σκοτεινό
και στο σκοτάδι μου πικρά θα κλάψω,
για κάποια μάτια που ποτέ μου δεν ξεχνώ
και στο σκοτάδι μου πικρά θα κλάψω,
για κάποια μάτια που ποτέ μου δεν ξεχνώ.
Τιμωρημένος στη μοναξιά μου
πονώ μονάχος και ξαγρυπνώ,
για μιαν αχάριστη που γράψ’ η μοίρα,
να κλαίω πάντα το σκληρό της χωρισμό,
για μιαν αχάριστη που γράψ’ η μοίρα,
να κλαίω πάντα το σκληρό της χωρισμό.
Ήταν για μένα ο έρωτάς της
μια αμαρτία παντοτινή,
με δάκρυα πάντοτε θα την πληρώνω
σαν κολασμένος μες στη μαύρη μου ζωή,
με δάκρυα πάντοτε θα την πληρώνω
σαν κολασμένος μες στη μαύρη μου ζωή.
|
Apópse páli tha ksagripníso
mes sto kelí mu to skotinó
ke sto skotádi mu pikrá tha klápso,
gia kápia mátia pu poté mu den ksechnó
ke sto skotádi mu pikrá tha klápso,
gia kápia mátia pu poté mu den ksechnó.
Timoriménos sti monaksiá mu
ponó monáchos ke ksagripnó,
gia mian acháristi pu gráps’ i mira,
na kleo pánta to skliró tis chorismó,
gia mian acháristi pu gráps’ i mira,
na kleo pánta to skliró tis chorismó.
Ήtan gia ména o érotás tis
mia amartía pantotiní,
me dákria pántote tha tin pliróno
san kolasménos mes sti mavri mu zoí,
me dákria pántote tha tin pliróno
san kolasménos mes sti mavri mu zoí.
|