Μη με ξεχνάς, πάντα να πονάς μια καρδιά θλιμμένη,
βασανισμένη, βασανισμένη,
που στη ζωή, βράδυ και πρωί κλαίει πικραμένη,
και σε προσμένει, και σε προσμένει.
Σε πήρανε γλυκιά μου από την αγκαλιά μου
τα μαύρα ξένα,
κι ο πόνος με πληγώνει, τα στήθια μου ματώνει,
κι απόψε κλαίω πάλι για σένα, πάλι για σένα.
Μη με ξεχνάς, πάντα να πονάς μια καρδιά θλιμμένη,
βασανισμένη, βασανισμένη,
που στη ζωή, βράδυ και πρωί κλαίει πικραμένη,
και σε προσμένει, και σε προσμένει.
Απόψε κάποιο αστέρι, στα ξένα, θα σου φέρει,
τα δάκρυά μου,
σαν δεις και ψιχαλίζει, να ξέρεις πως δακρύζει
για σένα, απόψε πάλι, η καρδιά μου, πάλι, η καρδιά μου.
Μη με ξεχνάς, πάντα να πονάς μια καρδιά θλιμμένη,
βασανισμένη, βασανισμένη,
που στη ζωή, βράδυ και πρωί κλαίει πικραμένη,
και σε προσμένει, και σε προσμένει.
|
Mi me ksechnás, pánta na ponás mia kardiá thlimméni,
vasanisméni, vasanisméni,
pu sti zoí, vrádi ke pri klei pikraméni,
ke se prosméni, ke se prosméni.
Se pírane glikiá mu apó tin agkaliá mu
ta mavra kséna,
ki o pónos me pligóni, ta stíthia mu matóni,
ki apópse kleo páli gia séna, páli gia séna.
Mi me ksechnás, pánta na ponás mia kardiá thlimméni,
vasanisméni, vasanisméni,
pu sti zoí, vrádi ke pri klei pikraméni,
ke se prosméni, ke se prosméni.
Apópse kápio astéri, sta kséna, tha su féri,
ta dákriá mu,
san dis ke psichalízi, na kséris pos dakrízi
gia séna, apópse páli, i kardiá mu, páli, i kardiá mu.
Mi me ksechnás, pánta na ponás mia kardiá thlimméni,
vasanisméni, vasanisméni,
pu sti zoí, vrádi ke pri klei pikraméni,
ke se prosméni, ke se prosméni.
|