Μια θάλασσα φαρμάκι, έχω πιει
στα χέρια της πικρόχολης ζωής μου,
μου χάραξαν αυλάκια οι καημοί
και σκότωσαν την όμορφη ψυχή μου.
Πικρά τα χείλη μου, εχθροί και φίλοι μου,
φαρμάκι με κεράσανε να πιω,
βαριά λαβώθηκα και φαρμακώθηκα,
ακόμα κι από σένα π’ αγαπώ,
ακόμα κι από σένα π’ αγαπώ.
Μια θάλασσα φαρμάκι έχω πιει,
μα, λέξη με παράπονο, δεν είπα,
χαρίζω την καρδιά μου την καλή
και παίρνω για αντάλλαγμα την πίκρα.
Πικρά τα χείλη μου, εχθροί και φίλοι μου,
φαρμάκι με κεράσανε να πιω,
βαριά λαβώθηκα και φαρμακώθηκα,
ακόμα κι από σένα π’ αγαπώ,
ακόμα κι από σένα π’ αγαπώ.
|
Mia thálassa farmáki, écho pii
sta chéria tis pikrócholis zoís mu,
mu cháraksan avlákia i kaimi
ke skótosan tin ómorfi psichí mu.
Pikrá ta chili mu, echthri ke fíli mu,
farmáki me kerásane na pio,
variá lavóthika ke farmakóthika,
akóma ki apó séna p’ agapó,
akóma ki apó séna p’ agapó.
Mia thálassa farmáki écho pii,
ma, léksi me parápono, den ipa,
charízo tin kardiá mu tin kalí
ke perno gia antállagma tin píkra.
Pikrá ta chili mu, echthri ke fíli mu,
farmáki me kerásane na pio,
variá lavóthika ke farmakóthika,
akóma ki apó séna p’ agapó,
akóma ki apó séna p’ agapó.
|