Μια θλιμμένη μουσική
που ‘χει λόγια πονεμένα,
μου σπαράζει την ψυχή
γιατί μου θυμίζει εσένα.
Γιατί θέλησες, γιατί,
την αγάπη μας να σβήσεις
και μου σκίζουν την καρδιά
οι δικές σου αναμνήσεις,
αχ, οι δικές σου αναμνήσεις.
Κάποια νύχτα σκοτεινή
απ’ τον πόνο θα πεθάνω
και θα παίζει η μουσική
στο παλιό πικ -απ απάνω.
Γιατί θέλησες, γιατί,
την αγάπη μας να σβήσεις
και μου σκίζουν την καρδιά
οι δικές σου αναμνήσεις,
αχ, οι δικές σου αναμνήσεις.
|
Mia thlimméni musikí
pu ‘chi lógia poneména,
mu sparázi tin psichí
giatí mu thimízi eséna.
Giatí thélises, giatí,
tin agápi mas na svísis
ke mu skízun tin kardiá
i dikés su anamnísis,
ach, i dikés su anamnísis.
Kápia níchta skotiní
ap’ ton póno tha petháno
ke tha pezi i musikí
sto palió pik -ap apáno.
Giatí thélises, giatí,
tin agápi mas na svísis
ke mu skízun tin kardiá
i dikés su anamnísis,
ach, i dikés su anamnísis.
|