Αυτά που ζήσαμε εμείς οι δύο,
δε θα τα γράψει ποτέ βιβλίο,
δε θα τα πει ποτέ, κανείς, ούτε γι’ αστείο,
δε θα τα ζήσουνε ποτέ κοινοί θνητοί.
Μια ζωή, ένα βιβλίο, μια ταινία,
δε χωράνε τη δική μας ιστορία,
δεν τα ζουν στην πιο τρελή τους φαντασία,
ούτε άνθρωποι μα ούτε και Θεοί.
Αυτά που ζήσαμε δεν είν’ αλήθεια,
δεν ήταν όνειρο ούτε συνήθεια,
μονάχα οι ήρωες τα ζουν στα παραμύθια,
μονάχα εγώ κι εσύ τα ζήσαμε μαζί.
Μια ζωή, ένα βιβλίο, μια ταινία,
δε χωράνε τη δική μας ιστορία,
δεν τα ζουν στην πιο τρελή τους φαντασία,
ούτε άνθρωποι μα ούτε και Θεοί.
|
Aftá pu zísame emis i dío,
de tha ta grápsi poté vivlío,
de tha ta pi poté, kanis, ute gi’ astio,
de tha ta zísune poté kini thniti.
Mia zoí, éna vivlío, mia tenía,
de choráne ti dikí mas istoría,
den ta zun stin pio trelí tus fantasía,
ute ánthropi ma ute ke Thei.
Aftá pu zísame den in’ alíthia,
den ítan óniro ute siníthia,
monácha i íroes ta zun sta paramíthia,
monácha egó ki esí ta zísame mazí.
Mia zoí, éna vivlío, mia tenía,
de choráne ti dikí mas istoría,
den ta zun stin pio trelí tus fantasía,
ute ánthropi ma ute ke Thei.
|