Σε πέλαγος μεγάλο
καράβι ταξιδεύει
το δέρνουν οι φουρτούνες
κι οι φουσκοθαλασσιές.
Μα αυτός στέκει σαν βράχος
τα κύματα παλεύει
γιατί ξέρει πως έχει
στα σπλάχνα του ψυχές.
Ο καπετάνιος εις το τιμόνι
το κουμαντάρει με σιγουριά
κάνουν κουράγιο λοστρόμοι, ναύτες
δεν είν’ η πρώτη μας φορά.
Δέρνει ο χειμώνας σκληρά τους ναυτικούς μας
και σ’ όλα τα λιμάνια γι αυτούς αγωνιούν
οι συγγενείς κι οι φίλοι, χαροκαμένες μάνες
με το καλό να `ρθουν τον Θεό παρακαλούν.
Ο καπετάνιος εις το τιμόνι
το κουμαντάρει με σιγουριά
κάνουν κουράγιο λοστρόμοι, ναύτες
δεν είν’ η πρώτη μας φορά.
|
Se pélagos megálo
karávi taksidevi
to dérnun i furtunes
ki i fuskothalassiés.
Ma aftós stéki san vráchos
ta kímata palevi
giatí kséri pos échi
sta spláchna tu psichés.
O kapetánios is to timóni
to kumantári me siguriá
kánun kurágio lostrómi, naftes
den in’ i próti mas forá.
Dérni o chimónas sklirá tus naftikus mas
ke s’ óla ta limánia gi aftus agoniun
i singenis ki i fíli, charokaménes mánes
me to kaló na `rthun ton Theó parakalun.
O kapetánios is to timóni
to kumantári me siguriá
kánun kurágio lostrómi, naftes
den in’ i próti mas forá.
|