Όσο θέατρο κι αν παίξεις
θα ‘μαι πρωταγωνιστής
θα σου δίνω εγώ τις λέξεις
τις ατάκες σου να πεις
Όσους δρόμους και να τρέξεις
μακριά μου να βρεθείς
πάλι εδώ θα επιστρέψεις
στον δρομέα αντοχής
Γιατί έχει δύναμη μεγάλη η αγάπη
να συγχωρεί, να υπομένει, να πονά
και η πιο ατίθαση καρδιά κι η πιο φευγάτη
εκεί που βρίσκει αγάπη πάντα θα γυρνά
Όσα κι αν κρατάς κρυμμένα
να τα μάθω δεν ζητώ
ξέρω ποιο καλά από εσένα
τον κρυφό σου εαυτό
Όσο και να με παλεύεις
τον αέρα θα χτυπάς
το κενό θα σημαδεύεις
κι ούτε που θα μ’ ακουμπάς
Γιατί έχει δύναμη μεγάλη η αγάπη
να συγχωρεί, να υπομένει, να πονά
και η πιο ατίθαση καρδιά κι η πιο φευγάτη
εκεί που βρίσκει αγάπη πάντα θα γυρνά
|
Όso théatro ki an peksis
tha ‘me protagonistís
tha su díno egó tis léksis
tis atákes su na pis
Όsus drómus ke na tréksis
makriá mu na vrethis
páli edó tha epistrépsis
ston droméa antochís
Giatí échi dínami megáli i agápi
na sigchori, na ipoméni, na poná
ke i pio atíthasi kardiá ki i pio fevgáti
eki pu vríski agápi pánta tha girná
Όsa ki an kratás krimména
na ta mátho den zitó
kséro pio kalá apó eséna
ton krifó su eaftó
Όso ke na me palevis
ton aéra tha chtipás
to kenó tha simadevis
ki ute pu tha m’ akubás
Giatí échi dínami megáli i agápi
na sigchori, na ipoméni, na poná
ke i pio atíthasi kardiá ki i pio fevgáti
eki pu vríski agápi pánta tha girná
|