Απόψε μαύρη συννεφιά σκεπάζει την καρδιά μου
νιώθω βαρύ το δειλινό κι όσο το σκέφτομαι, πονώ,
πώς θα περάσει η βραδιά που λείπεις μακριά μου,
αγάπη μου γλυκιά.
Απόψε θέλω μοναχός να σκέφτομαι εσένα,
τον έρωτα, τα χάδια μας, πώς πέρναγαν τα βράδια μας,
μα στάσου, εσύ με πρόδωσες, τι θέλεις από μένα,
να φύγεις μακριά.
Εγώ θα βρω άλλη καρδιά να μοιάζει της δικής μου,
να με γεμίζει με χαρές, να μην μου δίνει συμφορές,
όπως εσύ μου γέμισες τη δόλια την ψυχή μου,
να φύγεις μακριά, να φύγεις μακριά, να φύγεις μακριά.
|
Apópse mavri sinnefiá skepázi tin kardiá mu
niótho varí to dilinó ki óso to skéftome, ponó,
pós tha perási i vradiá pu lipis makriá mu,
agápi mu glikiá.
Apópse thélo monachós na skéftome eséna,
ton érota, ta chádia mas, pós pérnagan ta vrádia mas,
ma stásu, esí me pródoses, ti thélis apó ména,
na fígis makriá.
Egó tha vro álli kardiá na miázi tis dikís mu,
na me gemízi me charés, na min mu díni simforés,
ópos esí mu gémises ti dólia tin psichí mu,
na fígis makriá, na fígis makriá, na fígis makriá.
|