Βαρύτερα, βαρύτερ’ απ’ τα σίδερα
είναι τα μαύρα ρούχα,
που τα φορώ με δάκρυα
για μιαν αγάπη που ‘χα.
Δεν μπόρεσα, δεν μπόρεσα
να βρω τον άνθρωπό μου
και μαύρα ρούχα φόρεσα,
να κλαίω τον καημό μου.
Μες στον ανθό, μες στον ανθό της νιότης μου,
είμαι μαυροντυμένη
κι εσένα συλλογίζομαι,
αγάπη μου χαμένη.
Δεν μπόρεσα, δεν μπόρεσα
να βρω τον άνθρωπό μου
και μαύρα ρούχα φόρεσα,
να κλαίω τον καημό μου.
Τα μαύρα ρού- τα μαύρα ρούχα που φορώ
ταιριάζουν στη ζωή μου,
βαραίνουν σαν τα σίδερα
και σφίγγουν την ψυχή μου.
Δεν μπόρεσα, δεν μπόρεσα
να βρω τον άνθρωπό μου
και μαύρα ρούχα φόρεσα,
να κλαίω τον καημό μου.
|
Oarítera, varíter’ ap’ ta sídera
ine ta mavra rucha,
pu ta foró me dákria
gia mian agápi pu ‘cha.
Den bóresa, den bóresa
na vro ton ánthropó mu
ke mavra rucha fóresa,
na kleo ton kaimó mu.
Mes ston anthó, mes ston anthó tis niótis mu,
ime mavrontiméni
ki eséna sillogizome,
agápi mu chaméni.
Den bóresa, den bóresa
na vro ton ánthropó mu
ke mavra rucha fóresa,
na kleo ton kaimó mu.
Ta mavra ru- ta mavra rucha pu foró
teriázun sti zoí mu,
varenun san ta sídera
ke sfíngun tin psichí mu.
Den bóresa, den bóresa
na vro ton ánthropó mu
ke mavra rucha fóresa,
na kleo ton kaimó mu.
|