Πολλά τραγούδια έχω γράψει εγώ για σένα
μα αυτό που γράφω ετούτη τη βραδιά,
είναι αυτό που θα σου δώσει από μένα
τα τελευταία, της αγάπης μου, φιλιά.
Θα σου φύγω και θα κλάψεις
και θα πικραθείς πολύ,
την αξία τη δική μου,
όταν λείψω, θα τη δεις,
την αξία τη δική μου,
όταν φύγω, θα τη δεις.
Εγώ χαράμισα τα νιάτα μου μ’ εσένα
και μου ‘χεις φάει τη μισή ζωή
και μετανιώνω που δεν άκουσα κανένα,
μαύρη να ήτανε η ώρα κι η στιγμή.
Θα σου φύγω και θα κλάψεις
και θα πικραθείς πολύ,
την αξία τη δική μου,
όταν λείψω, θα τη δεις,
την αξία τη δική μου,
όταν φύγω, θα τη δεις.
|
Pollá tragudia écho grápsi egó gia séna
ma aftó pu gráfo etuti ti vradiá,
ine aftó pu tha su dósi apó ména
ta teleftea, tis agápis mu, filiá.
Tha su fígo ke tha klápsis
ke tha pikrathis polí,
tin aksía ti dikí mu,
ótan lipso, tha ti dis,
tin aksía ti dikí mu,
ótan fígo, tha ti dis.
Egó charámisa ta niáta mu m’ eséna
ke mu ‘chis fái ti misí zoí
ke metanióno pu den ákusa kanéna,
mavri na ítane i óra ki i stigmí.
Tha su fígo ke tha klápsis
ke tha pikrathis polí,
tin aksía ti dikí mu,
ótan lipso, tha ti dis,
tin aksía ti dikí mu,
ótan fígo, tha ti dis.
|