Τι άλλο θέλεις από μένα,
σκληρή και άπονη καρδιά,
ό,τι κι αν είχα μου το πήρες
και τώρα φεύγεις μακριά.
Λίγη ζωή μου μένει ακόμα,
παρ’ την κι αυτή να μπω στο χώμα,
μόνον εκεί θα σε ξεχάσω,
θα ησυχάσω, θα ησυχάσω.
Για τη δική σου την αγάπη,
κουρέλι έγινα σωστό
και της καρδούλας μου το αίμα,
σου το ‘χω δώσει, αχ, κι αυτό.
Λίγη ζωή μου μένει ακόμα,
παρ’ την κι αυτή να μπω στο χώμα,
μόνον εκεί θα σε ξεχάσω,
θα ησυχάσω, θα ησυχάσω.
Τι άλλο θέλεις να σου δώσω
να μη μ’ αφήσεις μοναχό,
τίποτε άλλο δεν ορίζω
απ’ το κορμί μου το φτωχό.
Λίγη ζωή μου μένει ακόμα,
παρ’ την κι αυτή να μπω στο χώμα,
μόνον εκεί θα σε ξεχάσω,
θα ησυχάσω, θα ησυχάσω.
|
Ti állo thélis apó ména,
sklirí ke áponi kardiá,
ó,ti ki an icha mu to píres
ke tóra fevgis makriá.
Lígi zoí mu méni akóma,
par’ tin ki aftí na bo sto chóma,
mónon eki tha se ksecháso,
tha isicháso, tha isicháso.
Gia ti dikí su tin agápi,
kuréli égina sostó
ke tis kardulas mu to ema,
su to ‘cho dósi, ach, ki aftó.
Lígi zoí mu méni akóma,
par’ tin ki aftí na bo sto chóma,
mónon eki tha se ksecháso,
tha isicháso, tha isicháso.
Ti állo thélis na su dóso
na mi m’ afísis monachó,
típote állo den orízo
ap’ to kormí mu to ftochó.
Lígi zoí mu méni akóma,
par’ tin ki aftí na bo sto chóma,
mónon eki tha se ksecháso,
tha isicháso, tha isicháso.
|