Μες στη ζωή μου, βάσανα,
είδα, και τίποτ’ άλλο,
μα το δικό σου βάσανο
το λέω με παράπονο,
το λέω με παράπονο,
είναι το πιο μεγάλο.
Ένα τέτοιο βάσανο μου ‘λειπε εμένα,
να μου κάνει, πιο πολύ, μαύρη τη ζωή,
να ‘χω πίκρα στην καρδιά όλη την ημέρα
και τον εφιάλτη σου μέχρι το πρωί.
Είπα ν’ αλλάξω τακτική
κι άλλη ζωή να κάνω,
μα όμως τόσο σ’ αγαπώ
που δεν περνά ούτε λεπτό,
που δεν περνά ούτε λεπτό,
στο νου να μη σε βάλω.
Ένα τέτοιο βάσανο μου ‘λειπε εμένα,
να μου κάνει, πιο πολύ, μαύρη τη ζωή,
να ‘χω πίκρα στην καρδιά όλη την ημέρα
και τον εφιάλτη σου μέχρι το πρωί.
|
Mes sti zoí mu, vásana,
ida, ke típot’ állo,
ma to dikó su vásano
to léo me parápono,
to léo me parápono,
ine to pio megálo.
Έna tétio vásano mu ‘lipe eména,
na mu káni, pio polí, mavri ti zoí,
na ‘cho píkra stin kardiá óli tin iméra
ke ton efiálti su méchri to pri.
Ipa n’ allákso taktikí
ki álli zoí na káno,
ma ómos tóso s’ agapó
pu den perná ute leptó,
pu den perná ute leptó,
sto nu na mi se válo.
Έna tétio vásano mu ‘lipe eména,
na mu káni, pio polí, mavri ti zoí,
na ‘cho píkra stin kardiá óli tin iméra
ke ton efiálti su méchri to pri.
|