Νύχτωσε, νύχτωσε και σε ζητώ
τ’ άστρα που να ‘σαι ρωτώ.
Έφυγες τίποτα δεν ξαναζεί
απ’ την παλιά μας ζωή.
Χαμένο όνειρο γλυκό, χαμένη κι η χαρά μου,
χαμένες οι ελπίδες μου σβήσαν τα όνειρα μου.
Όλα τελειώσανε για μας και τ’ όνειρο πεθαίνει
θα ‘μαι για σένα άγνωστος κι εσύ για μένα ξένη.
Δάκρυα, δάκρυα παρηγοριάς
δε θα βρεθούνε για μας.
Σύννεφα σκέπασαν τον ουρανό
κι όσο τα βλέπω πονώ.
Χαμένο όνειρο γλυκό, χαμένη κι η χαρά μου,
χαμένες οι ελπίδες μου σβήσαν τα όνειρα μου.
Όλα τελειώσανε για μας και τ’ όνειρο πεθαίνει
θα `μαι για σένα άγνωστος κι εσύ για μένα ξένη.
|
Níchtose, níchtose ke se zitó
t’ ástra pu na ‘se rotó.
Έfiges típota den ksanazi
ap’ tin paliá mas zoí.
Chaméno óniro glikó, chaméni ki i chará mu,
chaménes i elpídes mu svísan ta ónira mu.
Όla teliósane gia mas ke t’ óniro petheni
tha ‘me gia séna ágnostos ki esí gia ména kséni.
Dákria, dákria parigoriás
de tha vrethune gia mas.
Sínnefa sképasan ton uranó
ki óso ta vlépo ponó.
Chaméno óniro glikó, chaméni ki i chará mu,
chaménes i elpídes mu svísan ta ónira mu.
Όla teliósane gia mas ke t’ óniro petheni
tha `me gia séna ágnostos ki esí gia ména kséni.
|