|
Διαβάζεις την Αγία Γραφή, χρυσές σελίδες.
Διαβάζεις λόγια ωραία που μιλάν για αγάπη.
Διαβάζεις και για τον Πλάτωνα, όλους τους σοφούς
που λεν για ελπίδα, για χαρά, για αγάπη, για ειρήνη.
Μα αυτά λέω σαν ανόητα τα νιώθει ο νους,
σα να λένε για λεπρούς ή για νεράιδες.
Αλλά το ξέρεις όταν άνθρωπο χρειαστείς,
πως σαν τον εαυτό σου εσέ δε σ’ αγαπάει κανείς.
Επάσχισα κι εγώ να γίνω κάποιος.
Στα δεκατρία εδούλεψα καλά στο τραμ,
μα κι αν δεν έγινα γιατρός, στρατιωτικός,
τον βασιλιά τον υπηρέτησα πιστά,
ποτέ στους χαλεπούς καιρούς δεν πρόδωσα.
Ούτε όταν οι Άγγλοι τα `καναν σμπαράλια εδώ.
Κι όταν γίναμε γίναμε ανεξάρτητοι ήμουν νομιμόφρων,
μα σαν τον εαυτό σου εσέ δε σ’ αγαπάει κανείς.
Πράγματι τους μικρούς εμάς της μεσαίας τάξεως
μας φέρνουν γύρω σαν καφέδες σ’ αγρυπνία,
οι υπάλληλοι μας έχουν σαν γαϊδούρια στη σειρά,
μας κοροϊδεύει ο όχλος όταν προσπαθούμε
να `χουμε τρόπους, να μιλάμε καθαρεύουσα.
Έτσι ούτε σύλλογο έχουμε και είναι να μας κλαις.
Μα μόνο τούτο ξέρουμε καλά και εμείς,
πως σαν τον εαυτό σου εσέ δε σ’ αγαπάει κανείς.
|
Diavázis tin Agia Grafí, chrisés selídes.
Diavázis lógia orea pu milán gia agápi.
Diavázis ke gia ton Plátona, ólus tus sofus
pu len gia elpída, gia chará, gia agápi, gia iríni.
Ma aftá léo san anóita ta nióthi o nus,
sa na léne gia leprus í gia neráides.
Allá to kséris ótan ánthropo chriastis,
pos san ton eaftó su esé de s’ agapái kanis.
Epáschisa ki egó na gino kápios.
Sta dekatría edulepsa kalá sto tram,
ma ki an den égina giatrós, stratiotikós,
ton vasiliá ton ipirétisa pistá,
poté stus chalepus kerus den pródosa.
Oíte ótan i Άngli ta `kanan sbarália edó.
Ki ótan giname giname aneksártiti ímun nomimófron,
ma san ton eaftó su esé de s’ agapái kanis.
Prágmati tus mikrus emás tis meseas tákseos
mas férnun giro san kafédes s’ agripnía,
i ipállili mas échun san gaiduria sti sirá,
mas koroidevi o óchlos ótan prospathume
na `chume trópus, na miláme katharevusa.
Έtsi ute síllogo échume ke ine na mas kles.
Ma móno tuto ksérume kalá ke emis,
pos san ton eaftó su esé de s’ agapái kanis.
|
