|
Χτυπούν την πόρτα μου ξανά κάτι γνωστές παρέες
κρατούν στα χέρια τους σφιχτά βιβλία και καρμπόν
μαζί τους βλέπω σέρνουνε μόνο παλιές ιδέες
δεν είμ’ εδώ, δεν είμ’ εδώ, δεν είμ’ εδώ.
Με παίρνουν στο τηλέφωνο νέοι ελπιδοφόροι
στυλάκια ίδια κι όμοια ό,τι αντιπαθώ
οι γιάπηδες του μέλλοντος, μιλάω με το ζόρι
δεν είμ’ εδώ, δεν είμ’ εδώ, δεν είμ’ εδώ.
Βαριέμαι τα μισόλογα και τις επαναλήψεις
σειρήνες γύρω μου χτυπούν κι εγώ ίσα που ζω
δεν έχω πρόταση ζωής μα ούτε και ειδήσεις
δεν είμ’ εδώ, δεν είμ’ εδώ, δεν είμ’ εδώ.
Φυλάκισα τις νύχτες μου στα έγχρωμα κανάλια
σκοτώνοντας τις ώρες μου στο χείλος της σιωπής
προσπάθησα να δω μπροστά με δυο μεγάλα κυάλια
ούτε κι εκεί δεν είμαι πια, ούτε κι εκεί.
Βαριέμαι τα μισόλογα και τις επαναλήψεις
σειρήνες γύρω μου χτυπούν κι εγώ ίσα που ζω
δεν έχω πρόταση ζωής μα ούτε και ειδήσεις
δεν είμ’ εδώ, δεν είμ’ εδώ, δεν είμ’ εδώ.
|
Chtipun tin pórta mu ksaná káti gnostés parées
kratun sta chéria tus sfichtá vivlía ke karbón
mazí tus vlépo sérnune móno paliés idées
den im’ edó, den im’ edó, den im’ edó.
Me pernun sto tiléfono néi elpidofóri
stilákia ídia ki ómia ó,ti antipathó
i giápides tu méllontos, miláo me to zóri
den im’ edó, den im’ edó, den im’ edó.
Oariéme ta misóloga ke tis epanalípsis
sirínes giro mu chtipun ki egó ísa pu zo
den écho prótasi zoís ma ute ke idísis
den im’ edó, den im’ edó, den im’ edó.
Filákisa tis níchtes mu sta égchroma kanália
skotónontas tis óres mu sto chilos tis siopís
prospáthisa na do brostá me dio megála kiália
ute ki eki den ime pia, ute ki eki.
Oariéme ta misóloga ke tis epanalípsis
sirínes giro mu chtipun ki egó ísa pu zo
den écho prótasi zoís ma ute ke idísis
den im’ edó, den im’ edó, den im’ edó.
|
