|
Ήταν λέει σαν να μάκραινε ο δρόμος
Περπατούσες κι είχε πέσει η βραδιά
Και στο πλάι σου εγώ με το βήμα μου αργό
Σε κρατούσα αγκαλιά, μα δε σε είχα
Σου μιλούσα προχτές όλη νύχτα
Κι εσύ μ’ άκουγες ίσκιος κρυφός
Κι όπως μπαίνει η φωνή μες στου τρόμου τη σκηνή
Μου ‘πες: «Σβήσε το φως. Καληνύχτα.»
Σαν γυαλί μες στο χέρι της πόλης
Τα φιλιά μου ματώνω όπου βρω
Τα μεσάνυχτα εγώ σε σκοτώνω και ζω
Μα από κάπου μακριά η φωνή σου ξανά
να μου λέει: “Είμαι εδώ, μα δε σε βρήκα”
Στο χέρι μου εσύ σαν σημαιάκι που νικάει
Μαργαρίτα από νέον μ’ αγαπάει και με σκορπάει
Και σκιές κοριτσιών σαν κι εσένα μου γελούν
Μόλις πάρει να χαράξει τρεις φορές θα μ’ αρνηθούν
Δεν υπάρχω, δεν υπάρχω, δεν υπάρχω.
Δεν υπάρχω κι είμαι εδώ.
Πατάω δες στο ηλεκτροφόρο σου σκοινί
Με το όχι σου για δίχτυ σε μια πίστα αδειανή
Και αυτά τα μάτια που με πάνε στο κενό
Όλη νύχτα τα πληρώνω πριν χαράξει στα χρωστώ
Δεν υπάρχεις, δεν υπάρχεις, δεν υπάρχεις
Δεν υπάρχεις κι είσαι εδώ
|
Ήtan léi san na mákrene o drómos
Perpatuses ki iche pési i vradiá
Ke sto plái su egó me to víma mu argó
Se kratusa agkaliá, ma de se icha
Su milusa prochtés óli níchta
Ki esí m’ ákuges ískios krifós
Ki ópos beni i foní mes stu trómu ti skiní
Mu ‘pes: «Svíse to fos. Kaliníchta.»
San gialí mes sto chéri tis pólis
Ta filiá mu matóno ópu vro
Ta mesánichta egó se skotóno ke zo
Ma apó kápu makriá i foní su ksaná
na mu léi: “Ime edó, ma de se vríka”
Sto chéri mu esí san simeáki pu nikái
Margaríta apó néon m’ agapái ke me skorpái
Ke skiés koritsión san ki eséna mu gelun
Mólis pári na charáksi tris forés tha m’ arnithun
Den ipárcho, den ipárcho, den ipárcho.
Den ipárcho ki ime edó.
Patáo des sto ilektrofóro su skiní
Me to óchi su gia díchti se mia písta adianí
Ke aftá ta mátia pu me páne sto kenó
Όli níchta ta pliróno prin charáksi sta chrostó
Den ipárchis, den ipárchis, den ipárchis
Den ipárchis ki ise edó
|
