|
Τι θέλεις πάλι από μένα,
τι θέλεις πάλι και ρωτάς,
λόγια ας μη λέμε, ειπωμένα,
είναι καλύτερα ν’ αρχίσεις να ξεχνάς.
Γιατί είμ’ αγέρας που φυσά
και ό,τι βρει στο πέρασμά του το σαρώνει,
είμαι κυκλώνας και βροχή
κι ο έρωτάς μου σαν γυαλί ξέρει μονάχα να ματώνει
και η δική σου η πληγή είναι νωπή ακόμη.
Τι θέλεις πάλι από μένα,
τι θέλεις πάλι και χτυπάς
μια πόρτα που `κλεισε για σένα,
είναι ανώφελο να λες πως μ’ αγαπάς.
Γιατί είμ’ αγέρας που φυσά
και ό,τι βρει στο πέρασμά του το σαρώνει,
είμαι κυκλώνας και βροχή
κι ο έρωτάς μου σαν γυαλί ξέρει μονάχα να ματώνει
και η δική σου η πληγή είναι νωπή ακόμη.
|
Ti thélis páli apó ména,
ti thélis páli ke rotás,
lógia as mi léme, ipoména,
ine kalítera n’ archísis na ksechnás.
Giatí im’ agéras pu fisá
ke ó,ti vri sto pérasmá tu to saróni,
ime kiklónas ke vrochí
ki o érotás mu san gialí kséri monácha na matóni
ke i dikí su i pligí ine nopí akómi.
Ti thélis páli apó ména,
ti thélis páli ke chtipás
mia pórta pu `klise gia séna,
ine anófelo na les pos m’ agapás.
Giatí im’ agéras pu fisá
ke ó,ti vri sto pérasmá tu to saróni,
ime kiklónas ke vrochí
ki o érotás mu san gialí kséri monácha na matóni
ke i dikí su i pligí ine nopí akómi.
|
