|
Χαμένος μέσα στα σύννεφα
να βρω τον ήλιο μου γύρευα
να φέρει φως, σε όσα έσβησε ο καιρός..
από τα μάτια μου κρύβεσαι
σκιά στο βήμα μου γίνεσαι
και αν προσπαθώ να σε αγγίξω δεν μπορώ
Εσύ στην άβυσσο μου νησί
στην μοναξιά μου φωνή
που με συντροφεύει,
εσύ στα όνειρα μου το φως
στους φόβους μου ουρανός
που με ταξιδεύει
Γυαλί η αγάπη που έσπασε
ποτέ στο τέλος δεν έφτασε
κουράστηκε, μες το ψέμα χάθηκε..
μου λες το τέρμα πως φτάσαμε
και μια ζωή πως περάσαμε,
σε μια στιγμή, όλα ζουν με’στη σιωπή
|
Chaménos mésa sta sínnefa
na vro ton ílio mu gireva
na féri fos, se ósa ésvise o kerós..
apó ta mátia mu krívese
skiá sto víma mu ginese
ke an prospathó na se angikso den boró
Esí stin ávisso mu nisí
stin monaksiá mu foní
pu me sintrofevi,
esí sta ónira mu to fos
stus fóvus mu uranós
pu me taksidevi
Gialí i agápi pu éspase
poté sto télos den éftase
kurástike, mes to pséma cháthike..
mu les to térma pos ftásame
ke mia zoí pos perásame,
se mia stigmí, óla zun me’sti siopí
|
