Φέρτε μια κούπα με κρασί
και κάντε μου παρέα,
για μένα απόψε η βραδιά
είναι η τελευταία.
Βρε ζωή φαρμάκια στάζεις,
σε βαρέθηκα.
Κι αν χρυσά παλάτια τάζεις,
είναι ψεύτικα.
Πέστε τραγούδια θλιβερά
απ’ της καρδιάς τα βάθη,
δεν είναι άλλα πιο βαριά
απ’ τα δικά μου πάθη.
Βρε ζωή φαρμάκια στάζεις,
σε βαρέθηκα.
Κι αν χρυσά παλάτια τάζεις,
είναι ψεύτικα.
Κι αν δείτε, φίλοι, κάποτε
μια μάνα πικραμένη,
πέστε ας το πάρει απόφαση
κι ας μη με περιμένει.
Βρε ζωή φαρμάκια στάζεις,
σε βαρέθηκα.
Κι αν χρυσά παλάτια τάζεις,
είναι ψεύτικα.
|
Férte mia kupa me krasí
ke kánte mu paréa,
gia ména apópse i vradiá
ine i teleftea.
Ore zoí farmákia stázis,
se varéthika.
Ki an chrisá palátia tázis,
ine pseftika.
Péste tragudia thliverá
ap’ tis kardiás ta váthi,
den ine álla pio variá
ap’ ta diká mu páthi.
Ore zoí farmákia stázis,
se varéthika.
Ki an chrisá palátia tázis,
ine pseftika.
Ki an dite, fíli, kápote
mia mána pikraméni,
péste as to pári apófasi
ki as mi me periméni.
Ore zoí farmákia stázis,
se varéthika.
Ki an chrisá palátia tázis,
ine pseftika.
|