Σβήσε το φως του δρόμου
που δεν αφήνει το φεγγάρι να φανεί,
κλείσε την κάμαρά μας
σ’ αυτό τον πόλεμο κανείς να μη μας δει.
Φωτιά στα σύνορα της γης
θ’ ανάψουμε εμείς
με σπίρτο την καρδιά μας,
φωτιά να σβήσει τη φωτιά
που άνθρωποι τρελοί
ανάβουν στα όνειρά μας.
Κλείσε, τον κόσμο κλείσε
μέσα στα μάτια σου που τα ‘χω ουρανό,
κλείσε, την πόρτα κλείσε
έξω απ’ το σπίτι μας απέραντο κενό.
|
Svíse to fos tu drómu
pu den afíni to fengári na fani,
klise tin kámará mas
s’ aftó ton pólemo kanis na mi mas di.
Fotiá sta sínora tis gis
th’ anápsume emis
me spírto tin kardiá mas,
fotiá na svísi ti fotiá
pu ánthropi treli
anávun sta ónirá mas.
Klise, ton kósmo klise
mésa sta mátia su pu ta ‘cho uranó,
klise, tin pórta klise
ékso ap’ to spíti mas apéranto kenó.
|